Het volgende artikel is een uittreksel van de publicatie van de Kwiggle vouwfiets lange termijn test (500km) op Welt.de, om onze bezoekers een vertaling in alle beschikbare talen te kunnen bieden.
Je kunt het origineel hier vinden:
DIE WELT: Deze-vouwfiets-moet-Duitsland-veroveren
De Kwiggle is de kleinste vouwfiets ter wereld en onze auteur heeft hem zes weken lang getest bij dagelijks gebruik. Zijn conclusie: het heeft wat nodig is om de mobiliteit in Duitsland te revolutioneren. Niettemin onthullen de reacties op dit voertuig verbazingwekkend veel over onze samenleving.
De Wereld, vrijdag 29 juli 2022.
Brieselang, een klein stadje in Brandenburg, 30 kilometer ten westen van Berlijn-Mitte. De regionale trein vertrekt één keer per uur naar de hoofdstad. De laatste om 2:06. Op zich komt het ongelegen dat mijn oud-klasgenoot uitgerekend hier zijn 30e verjaardag viert, op een zaterdagavond.
Maar meer dan dat, hij bouwde zijn huis op 30 minuten lopen van het station. Een bus die al om 19:00 op de heenreis is, is niet beschikbaar. Een Uber - alsof. Gelukkig heb ik een Kwiggle bij me, 's werelds kleinste vouwfiets, en leg ik de drie kilometer in zeven minuten af.
Maar het hoeft niet eens zo'n speciaal geval te zijn. Te midden van de ommekeer in het verkeer en de "brandstofinflatie" zitten veel Duitsers met het probleem dat ze elke dag lange afstanden moeten afleggen, vooral naar hun werk. Niet in de laatste plaats mijn schoolvriend die als politieagent in ploegendienst dagelijks van Brieselang naar het centrum van Berlijn moet reizen.
Als politici en de bevolking hun zin krijgen, zouden steeds minder forenzen de auto moeten gebruiken. Vaak zijn de verbindingen echter zo mager dat alleen overtuigde mensen ermee doorgaan. Volgens de laatste cijfers van Destatis blijft bijna 70 procent van alle forenzen bij de auto - dorp en omgeving hebben vaak geen andere keuze.
Het antwoord zou "mobiliteit om te gaan" kunnen zijn: Verlaat de auto, rijd naar een station of halte, stap op het lokale vervoer. Berg het vervoermiddel op, rijd, stap uit en leg de laatste (kilo)meters weer op eigen kracht af.
Steeds meer mensen, althans in het openbaar vervoer in Berlijn, beproeven hun geluk met de fiets. Maar de conventionele tweewieler, binnenkort twee meter lang, heeft natuurlijke grenzen: De weinige geselecteerde fietswagons in Regio, Und S-Bahn zijn al te snel vol.
Ze blokkeren zitplaatsen, soms moeten treinen worden doorgelaten om je erin te laten. Ze vereisen een extra kaartje, dat vaak net zo duur is als het enkele kaartje. In bussen en trams is het meestal toch niet mogelijk om ze mee te nemen. En hoe zal het zijn als meer mensen daadwerkelijk overstappen op de fiets?
Het antwoord zou "mobiliteit om te gaan" kunnen zijn: Verlaat de auto, rijd naar een station of halte, stap op het lokale vervoer. Berg het vervoermiddel op, rijd, stap uit en leg de laatste (kilo)meters weer op eigen kracht af.
Steeds meer mensen, althans in het openbaar vervoer in Berlijn, beproeven hun geluk met de fiets. Maar de conventionele tweewieler, binnenkort twee meter lang, heeft natuurlijke grenzen: De weinige geselecteerde fietswagons in Regio, Und S-Bahn zijn al te snel vol.
Ze blokkeren zitplaatsen, soms moeten treinen worden doorgelaten om je erin te laten. Ze vereisen een extra kaartje, dat vaak net zo duur is als het enkele kaartje. In bussen en trams is het meestal toch niet mogelijk om ze mee te nemen. En hoe zal het zijn als meer mensen daadwerkelijk overstappen op de fiets?
Een fiets voor forenzen?
Of een grap?
De Kwiggle is de kleinste vouwfiets ter wereld. Onze auteur heeft hem zes weken lang getest bij dagelijks gebruik.
Een fiets voor forenzen?
Of een grap?
De Kwiggle is de kleinste vouwfiets ter wereld. Onze auteur heeft hem zes weken lang getest bij dagelijks gebruik.
De Kwiggle springt in dit gat in de markt. De enige vouwfiets in handbagageformaat zou onder elke stoel en in elk kastje moeten passen, zo is me beloofd. Bij de overhandiging vertelt uitvinder en CEO Karsten Bettin me zelfverzekerd: "Er zal nooit een kleinere vouwfiets komen, daar ben ik absoluut zeker van.
Bettin assembleert de Kwiggle met tien werknemers in Hannover en krijgt onderdelen van 35 leveranciers, voornamelijk uit Duitsland en Italië. Momenteel produceert hij er een paar duizend per jaar, maar met de juiste investeerder - hij heeft onder andere Carsten Maschmeyer afgewezen - zegt hij dat hij snel kan opschalen.
WELT heeft de Kwiggle zes weken lang getest in het dagelijks leven in alle mogelijke situaties, routes en voertuigcombinaties - van bus, ICE, auto tot veerboot. Voor een grotere groep Duitsers zou het verlichting kunnen brengen, zoveel is duidelijk. En toch heb ik nog nooit in een voertuig gereden dat de gemoederen zo heeft verdeeld als de Kwiggle.
De Kwiggle springt in dit gat in de markt. De enige vouwfiets in handbagageformaat zou onder elke stoel en in elk kastje moeten passen, zo is me beloofd. Bij de overhandiging vertelt uitvinder en CEO Karsten Bettin me zelfverzekerd: "Er zal nooit een kleinere vouwfiets komen, daar ben ik absoluut zeker van.
Bettin assembleert de Kwiggle met tien werknemers in Hannover en krijgt onderdelen van 35 leveranciers, voornamelijk uit Duitsland en Italië. Momenteel produceert hij er een paar duizend per jaar, maar met de juiste investeerder - hij heeft onder andere Carsten Maschmeyer afgewezen - zegt hij dat hij snel kan opschalen.
WELT heeft de Kwiggle zes weken lang getest in het dagelijks leven in alle mogelijke situaties, routes en voertuigcombinaties - van bus, ICE, auto tot veerboot. Voor een grotere groep Duitsers zou het verlichting kunnen brengen, zoveel is duidelijk. En toch heb ik nog nooit in een voertuig gereden dat de gemoederen zo heeft verdeeld als de Kwiggle.
Als ik de fiets voor het eerst live zie, zeg ik: "Zo klein? Zelfs toen ik erop reed, hoorde ik steeds: "Maar dat is een kleine, compacte fiets". Als je de Kwiggle opvouwt, herkennen veel mensen hem niet eens als fiets, vooral vanwege de kleine wielen. Het opvouwen is snel geleerd, de vouwmechanismen en het materiaal zijn van hoge kwaliteit. Na een paar dagen kon ik hem in ongeveer 15 seconden in- en uitvouwen.
Ter vergelijking: als je een vouwfiets van de Britse marktleider Brompton (115x50x23cm) ernaast zet, lijkt de Kwiggle (55x40x25cm) de helft kleiner. Andere merken zoals Strida, Helix, Pacific Cycles, Tyrell, Riese und Müller of Tern zijn ook beduidend groter dan de Kwiggle.
In het dagelijks leven voel ik al snel het voordeel van de grootte. De Regio-rit naar Brieselang is weer een goed voorbeeld: Terwijl mijn vriendin een half uur tussen het zadel, de leuning en de fiets geklemd moet zitten om ervoor te zorgen dat haar fiets niet wegrolt of omvalt, zit ik comfortabel met twee vrije handen en heb ik de vouwfiets onder het zadel opgeborgen.
Als ik de fiets voor het eerst live zie, zeg ik: "Zo klein? Zelfs toen ik erop reed, hoorde ik steeds: "Maar dat is een kleine, compacte fiets". Als je de Kwiggle opvouwt, herkennen veel mensen hem niet eens als fiets, vooral vanwege de kleine wielen. Het opvouwen is snel geleerd, de vouwmechanismen en het materiaal zijn van hoge kwaliteit. Na een paar dagen kon ik hem in ongeveer 15 seconden in- en uitvouwen.
Ter vergelijking: als je een vouwfiets van de Britse marktleider Brompton (115x50x23cm) ernaast zet, lijkt de Kwiggle (55x40x25cm) de helft kleiner. Andere merken zoals Strida, Helix, Pacific Cycles, Tyrell, Riese und Müller of Tern zijn ook beduidend groter dan de Kwiggle.
In het dagelijks leven voel ik al snel het voordeel van de grootte. De Regio-rit naar Brieselang is weer een goed voorbeeld: Terwijl mijn vriendin een half uur tussen het zadel, de leuning en de fiets geklemd moet zitten om ervoor te zorgen dat haar fiets niet wegrolt of omvalt, zit ik comfortabel met twee vrije handen en heb ik de vouwfiets onder het zadel opgeborgen.
Ik denk bij mezelf, tientallen zouden het zo kunnen doen in de wagon, meer Kwiggle zou je in de bagagerekken kunnen opbergen. Honderden door de hele trein. Fietsenrekken en parkeergarages op het station, e-scooters en huurfietsen overal verspreid zouden overbodig worden. Een enorme ruimtebesparing, ik begrijp de visie van de bedenkers achter Kwiggle.
Maar zelfs zonder een groot idee is 's werelds kleinste vouwfiets gewoon praktisch. Als ik geen zitplaats kan krijgen in de S-Bahn, zet ik de Kwiggle tussen mijn benen en neem ik nauwelijks meer ruimte in dan zonder fiets. Een familieman glijdt een "mega-praktisch" uit. Op de ICE past mijn Kwiggle onder de zitting - maar slechts één onder een dubbele zitting.
Hoe klein de Kwiggle is, blijkt ook uit het feit dat er een rugzak van zwarte tentstof voor zit. Je kunt hem dus niet alleen op je rug dragen, maar ook in het bagagerek van de ICE of het vliegtuig zetten zonder smurrie op andere bagagestukken te verspreiden. De Kwiggle-rugzak kost 95 euro.
Op mijn vakantie aan de Noordzee laadde ik de Kwiggle ook in de kofferbak van een Opel Astra, er zou ruimte zijn voor twee of drie meer - zonder fietsenrek achterop of op het dak. In plaats van met drie auto's zouden drie forenzen met één auto en drie Kwiggles kunnen reizen, centraal parkeren, de laatste meters met de vouwfiets afleggen en elkaar 's avonds weer bij de auto ontmoeten.
In vier zwembaden en twee sportscholen die ik in de test bezoek, past de vouwfiets in de lockers. Een fietsslot wordt overbodig. Een keer moet ik een van de clipless pedalen demonteren, een keer beide, om de benodigde breedte te krijgen. Ik heb een beetje olie op mijn vinger als ik dit doe, maar verder gaat het snel en gemakkelijk. De enige plek waar de Kwiggle niet past is op mijn werk, in een kastje dat duidelijk niet gestandaardiseerd is. Ik leg hem onder het bureau.
Praktisch zijn ook de twee wielen aan het stuur, die van de Kwiggle een rolkoffer maken. Bijvoorbeeld op vakantie aan de Noordzee, waar ik verschillende Oost-Friese eilanden bezoek: Ik vouw de fiets op, zet hem op de wielen, trek het stuur zover mogelijk naar buiten en rol de ongeveer tien kilo van de parkeerplaats de veerboot op. Op den duur wordt het slepen met de fiets een beetje vermoeiend. Dat merk ik als ik vrienden bezoek op de vierde verdieping zonder lift.
En ook aan het rugzakzweetprobleem heeft Kwiggle gedacht: er zitten twee haken aan het stuur waarmee je een standaard fietstas kunt dragen. In de test hoefde ik alleen de haken van mijn Ortlieb tas iets naar binnen te verplaatsen.
Hoe overtuigend de ruimtebesparing ook is, het rijden op de Kwiggle vergt enige oefening. Het kost me ongeveer twee dagen voordat ik me er zelfverzekerd op voel. Ik voel de "Kwiggle bewegen", zoals Karsten Bettin het uitdrukt tijdens de instructie: De zadelpen zwenkt vrij naar rechts en links. Het zadel is klein en klemt een beetje schuin onder mijn billen.
Ik sta half tijdens het fietsen, heb een heel smal stuur in mijn hand dat ik niet te stevig moet vastpakken, en heb het zwaartepunt ver naar achteren in vergelijking met een gewone fiets. Ik slinger boven het achterwiel.
Het is niet zonder gevaren: bij het wegrijden leun ik te ver naar achteren, het voorwiel lift weg, de Kwiggle klapt naar voren en ik val op het asfalt. Hier is het raadzaam om het bovenlichaam iets naar voren te verplaatsen, vooral bij het wegtrappen en over stoepranden. Als ik dit eenmaal door heb, kan ik fietsen met een volgepakte 60-liter wandelrugzak zonder evenwichtsproblemen.
De harde kleine banden, die met vier bar moeten worden opgepompt, moeten in het begin ook niet worden onderschat. Zelfs lage stoepranden, wortels en dergelijke moeten frontaal worden aangepakt - zijdelings doemt al snel het fenomeen tramspoor op. De hardheid van de 12-inch wielen schokte me ook op kasseien en hobbelige ondergrond. De Kwiggle is duidelijk gemaakt voor vlakke oppervlakken.
Maar zelfs langere ritten zijn comfortabel. Pas na 20 kilometer wens ik meestal een fietsbroek. Ik vind het rechtop rijden comfortabel en gemakkelijk op de rug. Dankzij de zeer goede versnelling accelereer ik als op een 26 inch fiets, een snelheid van 25 tot 30 km/u is makkelijk haalbaar. Ik haal regelmatig fietsers in die nauwelijks kunnen geloven hoe ik ze inhaal op de minifiets.
De drieversnellingspook is voor mij helemaal voldoende, maar de Kwiggle is ook verkrijgbaar met één of zes versnellingen (meerprijs 504 euro).
De Kwiggle is echter niet voor iedereen geschikt: Voor lichaamslengtes 135 tot 195 cm en maximaal 100 kilogram, stelt de vouwfietsenbouwer.
Maar er is nog iets om rekening mee te houden bij het maken van een aankoopbeslissing: Je veroorzaakt opschudding, je lokt voortdurend reacties uit, je moet het uitleggen, en dat is gewoon omdat je van A naar B gaat. Vooral in het begin verbaasde en verontrustte dit me. Mijn vriendin lachte en zei "Sexy als de pest". Ze stuurde geamuseerde video's van haar kwispelende vriendje naar familieleden. De reactie van haar moeder was duidelijk: "God, het ziet er stom uit".
Op het eerder genoemde verjaardagsfeestje in Brandenburg waren de gasten nog explicieter: "Het ziet er niet uit," zei een vrouw van in de veertig bij het eerste biertje. "Maar dat is toch niet van jou?" wilde een oud-klasgenoot weten. Sommige opmerkingen waren homofoob. Twee wilden een proefrit maken op de fiets, sommigen stelden vragen en waren onder de indruk van het concept. "Maar ik zou hem nooit kopen!" was de laatste reactie.
Als ik vrienden van dezelfde leeftijd bezocht in Berlijn, waren de reacties meestal nogal geamuseerd. "Wat is dat?" zeiden ze in Charlottenburg. Een zelfvoldaan "Kom dan veilig thuis," werd me in Schöneberg toegewenst - alsof het aankomen op de korte afstand van zeven kilometer volkomen onzeker was. Daar moet je aan wennen.
Zelfs met starende voorbijgangers, permanente positieve en negatieve beoordelingen van alle kanten, met giechelende kleine meisjes op Weddinger straathoeken als je er hoog op de Kwiggle langsrijdt. Met een dakloze die hard naar je lacht. En met automobilisten die je een extra ruime ligplaats geven omdat ze de rijvaardigheid van de licht swingende exoot niet vertrouwen.
Waarbij het zeker afhangt van waar je naartoe reist. Op vakantie in Oost-Friesland is mijn Kwiggle veel populairder. "Geiles Ding" (cool ding) hoor je bijvoorbeeld vanaf een strandstoel als je langsloopt.
En ja: de Kwiggle heeft wat nodig is om mobiliteit beter te maken - zijn eigen en landelijk. Ik kan me eigenlijk geen praktischer vouwfiets voorstellen. Als je een vouwfiets wilt kopen, kun je niet om de Kwiggle heen. Want het formaat is onverslaanbaar.
Als Berlijner zou ik er geen kopen vanwege het krappe openbaar vervoer. Maar voor forenzen die tot tien kilometer van de dichtstbijzijnde trein naar hun werk zitten, is de Kwiggle een echt alternatief voor de auto. De bijna 1700 euro voor de versie die ik testte zou zichzelf relatief snel moeten terugbetalen.
Als je kiest voor de basisversie, zonder wielbeschermers en verlichting (148 euro), de bagagedrager (30 euro) en de 3-versnellingsbak (148 euro), heb je de Kwiggle voor 1369 euro. Daarmee is hij ongeveer even duur als modellen van Brompton of Chedech, goedkoper dan designvouwfietsen als Helix of Riese und Müller en duurder dan eenvoudige vouwfietsen van Dahon of Decathlon.
De vraag is hoeveel forenzen de moed zullen hebben om de Kwiggle in hun dagelijks leven op te nemen en hem de kleurrijke hond te geven. Het zou de moeite waard zijn.
Geil ding of "dom"? Deze fiets is bedoeld om het woon-werkverkeer in Duitsland te veroveren
