Let op, renner zwaait uit!

De eerste indruk: Kijk uit, ruiter zwaait uit - met zijn kont!

Dit is wat de fabrikant zegt:Karsten Bettin staat voor ons en wiebelt met zijn kont. Zo illustreert de uitvinder van Kwiggle hoe de vouwfiets zijn berijders mobiliteit in de heupen aanleert, nonchalant en zorgeloos dankzij een zijdelings schommelend zadel.

Vier jaar geleden gaf de geschoolde werktuigbouwkundig ingenieur zijn baan op bij een energieleverancier in Hannover en vanaf dat moment werkte hij aan het marktklaar maken van zijn ongewone fiets. "Het ging mij erom een fietsgeometrie te vinden waarmee je rechtop kunt fietsen, zoals je je als mens beweegt, zegt Bettin."

De Kwiggle is een recordbrekende comprimeerbare vouwfiets die opvalt: Je fietst er staand op, alleen ondersteund door een mini-zadel dat naar links en rechts beweegt op het ritme van je trapbeweging. Aan de onderkant, waar een normale fiets een zadelbuis heeft, zit alleen lucht. Bettin: "In het begin is het heel vreemd, voor iedereen. Je gaat erop zitten en denkt: woahaha, wat is dat?"

Helpt tegen heupblokkades en nekspanning

Dan begint er een leerproces in de hersenen. Na ongeveer 3.500 herhalingen van de beweging - ongeveer 20 kilometer afleggen - heeft men heb je de beweging 'onder de knie'. Vanaf dat moment voelt deze nieuwe manier van fietsen normaal. Op de Kwiggle blijft het hele lichaam in beweging, wat ook kan helpen tegen heupblokkades en nekspanning.

Of de motor dergelijke verkoopbeloftes ook daadwerkelijk waarmaakt, hangt waarschijnlijk niet in de laatste plaats af van het lichaam en de gezondheid van de betreffende rijder. In ieder geval is het verschil met de nogal stijve, voorovergebogen houding op een racefiets enorm. Daar, zegt Bettin, blijft bijvoorbeeld de onderrug vaak gespannen - waardoor spieren vermoeid en gespannen raken.

Bovendien is er een efficiëntieverhogend effect: de zijwaartse beweging van het zadel brengt het naar beneden trappende been altijd in een optimale positie boven het pedaal. Hierdoor kan de berijder zijn gewicht beter gebruiken en spaart hij dijbeenkracht. Het is als een ingebouwd wiegpedaal, alleen hoeft de berijder zijn lichaamsgewicht niet steeds opnieuw op te tillen bij elke halve omwenteling van de crank. bij elke halve draai van de crank. Bettin zegt dat hij moeitelozer klimt dan op een racefiets.

Dit is wat ons opviel:Je hoeft je niet druk te maken over hoe je er in het openbaar uitziet. De eendendans die je doet in het swingzadel lokt ongekende reacties uit. Soms spreekt er alleen interesse van de gezichten, soms amusement, soms verbazing in de trant van 'ik zie er vast niet goed uit'.

Met onze billen naar buiten zwaaiend, klampen we ons vast aan het smalle stuur om wat grip te krijgen - en in het begin verkrampen we. Na een paar honderd meter zijn armen en benen moe. Blijkbaar zijn onze hersenen nog niet klaar voor de Kwiggle.

We hebben nog geen 20 kilometer gereden of er klikt iets. Plotseling is de fiets-mens-machine in harmonie. Naar rechts zwaaien, naar links zwaaien, het werkt. Maar is het echt minder inspannend? Daar is tenminste één aanwijzing voor: onze metgezel op een gewone fiets begint al vroeg te piepen - in tegenstelling tot ons.

De Kwiggle, waarmee Bettin met 58 km/u van een berg af is geracet, is natuurlijk niet geschikt als vervanging voor een racefiets, natuurlijk niet. Voorzichtigheid is eerder geboden. De reden is de kleine 12-inch wielen. Toegegeven, de aluminium velgen uit één stuk lopen zelfs bij hogere snelheden vrij van speling. Maar elke kuil is een val waarin de kleine wielen verstrikt kunnen raken. En elke hogere stoeprand wordt een muur voor de 12-inch wielen."We moeten kijken waar we heen gaan, " geeft Bettin toe.

Het voorwiel aan het stuur omhoog zwaaien om dit soort obstakels te overwinnen is niet aan te raden, de Kwiggle zou dan achterover kunnen slaan, onbedoelde wheely wordt voorkomen door de billen iets op te tillen tijdens zulke manoeuvres. Omdat de wielbasis met 70 centimeter erg kort is en je ver naar achteren over het stuur zit, houdt het voorwiel niet veel op de grond. Als je bovendien te hard op de pedalen duwt op een heuvel, til je snel van de voorkant af.

Dit is belangrijk om te weten:Op de Kwiggle zijn veel dingen kleiner, dus hij kan worden ingeklapt tot handbagagegrootte. In het vliegtuig reist de Kwiggle mee in het bagagevak boven je hoofd. De pakmaat is 55 x 40 x 25 centimeter. Dit is kleiner dan bijvoorbeeld de concurrentie van Brompton of Riese + Müller, waar 16- en 18-inch wielen op passen. Doorslaggevend voor de krimpkuur zijn de afneembare insteekpedalen.

De vouwfiets uit Hannover blijft dus binnen de aanbeveling van de International Air Transport Association IATA voor afmetingen van handbagage (56 x 45 x 25). Maar als je de Kwiggle echt mee wilt nemen, moet je dit navragen bij de luchtvaartmaatschappijen: Lufthansa, bijvoorbeeld, specificeert 55 x 40 x 23 centimeter en een maximum van acht kilogram. Daar en bij veel andere luchtvaartmaatschappijen zou de Kwiggle een beetje te groot en te zwaar zijn. Bij Easyjet, Iberia of British Airways daarentegen mag hij volgens de informatie op de websites van de luchtvaartmaatschappijen wel als handbagage worden meegenomen.

Gegevensblad: Kwiggle

Maar de grotere doelgroep is waarschijnlijk te vinden onder forenzen die toch op de grond blijven. Terwijl andere vouwfietsen in het gangpad moeten staan, afhankelijk van hun grootte, past de ingeklapte zadelzwaai onder de stoelen in S-Bahn of ICE, trams en bussen. Voor Bettin is dit een bijdrage aan het oplossen van verkeersproblemen in de stad: "Als ik denk aan verandering in het verkeer, heb ik mobiliteit nodig om te gaan."

De Kwiggle zelf kan ook iets dragen. Op een aluminium houder aan de stuurkolom, die de fabrikant een bagagerek noemt, Aan een aluminium houder op de stuurkolom, die de fabrikant een bagagerek noemt, kunnen fietstassen van Ortlieb, Vaude of andere fabrikanten worden bevestigd. Voor degenen die het vreemde uiterlijk van de Kwiggle willen verbeteren terwijl ze rechtop rijden, is dit ook mogelijk. Karsten Bettin heeft hiervoor een onopvallend accessoire bedacht: Een 19 centimeter lange riem (11,60 euro) waarmee je een rolkoffer kunt slepen.

Dit is wat we ons zullen herinneren:Bum of geen bum? Op een gegeven moment maakte het ons niet meer uit, want de "Kwiggeln". Ons helemaal ontspannen maakte - ook al ben je altijd een lach waard voor de mensen om je heen.